De titel van de film is “The Pianist”. Het is geproduceerd en geregisseerd door Roman Polaski. De hoofdpersonen van de film zijn onder andere Adrien Brody, Emilia Fox, Maureen Lipman en Frank Finlay. Het is een drama/documentaire en de film is in 2002 uitgekomen.

 

Samenvatting

De film volgt de Pools-Joodse Pianist Władysław Szpilman. In de eerste scene van de film speelt hij een stuk piano voor de Poolse radio, maar dan wordt het radiostation in Warschau gebombardeerd door de Duisters. Zijn familie wilt vluchten uit Polen maar via het nieuws horen ze dat Groot-Brittannië en Frankrijk al de oorlog hebben verklaart aan Duitsland. Ze blijven omdat ze denken dat het maar voor korte duur is maar dat is niet zo. De familie van Szpilman worden verplaatst naar een gedeelde van Warschau, de Joodse Ghetto.

In Augustus 1942 worden Szpilman en zijn familie opgeroepen voor transport naar Treblinka. Terwijl hij naar de trein loopt wordt hij door een vriend die in de Joodse Ghetto politie werkt naar de zijkant gegooid, alleen zijn familie ziet hij niet meer terug. Hij wordt dus gered van zijn eigen ondergang.

Hij wordt slaaf-arbeider in de ghetto. Even later ontsnapt hij. Door vrienden krijgt hij plek in een appartement. Gebczynski geeft Władysław een adres in geval van nood maar Władysław blijft nog een aantal maanden in het appartement leven totdat uiteindelijk een buurvrouw hem ontdekt. Hij gaat naar het adress dat hem is gegeven en komt erachter dat een kennis daar leeft. Ze helpt hem aan een appartement. Een man komt elke aantal weken eten brengen maar hij verwaarloost Władysław en krijgt geelzucht en gaat bijna dood.

Dorota en haar man vinden hem op tijd en maken hem beter net op tijd zodat hij de Opstand van Warschau in 1944 kan meemaken. De nazi’s drijven iedereen uit Warschau maar Władysław ontkomt en gaat uiteindelijk terug naar de Ghetto wat nu een verlaten plek is. Daar wordt hij gevonden door de Duitse officier Wilm Hosenfeld.

Hij overtuigd de officier ervan dat hij een pianist is door Chopin’s Ballade in G mineur te spelen. De Officier is geraakt door zijn talent en laat hem in het huis verstoppen en brengt hem soms eten. De laatste keer dat de officier hem spreekt zegt hij dat de oorlog bijna over is. Kort daarna bevrijden de Polen Warschau. De film eindigd met Szpilman die Chopin’s Grand Polonaise Brillante spelt in een concertzaal.

 

De film is in zijn geheel non-fictie. De film gaat over de tweede-wereldoorlog en de manier waarop de gebeurtenis wordt geportretteerd is erg realistisch. Het verhaal is niet waargebeurd maar het zou heel erg mogelijk kunnen zijn.

In de film komt goed montage in de film voor. De film geeft een goede weergave van de hele tweede wereldoorlog in Polen, maar omdat sommige scenes en gebeurtenissen belangrijker zijn dan andere worden er af en toe sprongen gemaakt in de chronologische tijd.

In de film komen ook heel erg special effect naar voren. Er worden veel mensen neergeschoten in de film en er worden veel dingen opgeblazen en een groot deel daarvan worden door special effecten nagebootst.

 

 

Ik vind dit al met al echt een geweldige film. Ik keek niet zo diep in de film op het eerste inzicht. Ik zag iets met muziek en (ik dacht) een klein beetje Tweede Wereldoorlog. Maar toen ik in de zaal zat bleek dus de hele film over de Tweede Wereldoorlog te gaan. Ik was een beetje gechoqueerd. Normaal houd ik helemaal niet van dit soort films met oorlog en bloed. Maar vooral toen ik (voor deze recensie) zag hoeveel werk erin is gegaan begon ik alles te waarderen. De kadreringen die perfect aansluiten op de juiste sfeer. De muziek eronder vind ik geweldig. Ik vind dat alles echt heel mooi op elkaar inspeelt.

 

Ik geef deze film 10 van de 10 sterren.